Teka Lang
March 31, 2010
8.10 AM - YOSI sa tapat ng Verizon. Hintay-hintay. Isip isip. Ganun talaga ang buhay eh. Blanko. Tawa dito tawa dun. Hopeless na ko sa'yo. Ayoko na. Gusto ko ng umiyak. Tawa dito tawa dun.
8.20 AM - WITHDRAW, Fastbytes. Ang haba na ng pila. Ang init. Isip ng gastos. Budget. Usapang Jollibee, usapang resignation, usapang lakaran.
8.30 AM - Sa wakas. Medyo mainit na talaga, pero ayos lang, gusto kong sumabay maglakad. Nakaisip bumili ng cake, wala kasing celebration nung birthday ni mommy, gusto ko naman syang ibili kahit papaano. Naglalakad na kami. Sa gitna, malapit sa Starbucks nakita ko siya. Kamukhang-kamukha nya si *isa sa mga reason ng post sa ibaba*. Eto na, pinaalala na naman sya sakin. Kalimutan ko na daw itong si present at may darating na. Mahirap yun. Isip sya. Laban! Pagod na pagod na. Iiyak na.
8.40 AM - LAKAD. lakad. Usapang cake. Usapang pagkain. Usapang sweldo na parang alikabok. Alikabok. Init. Tawa dito tawa dun. Usapang walkathon. Usapang random. Naiiyak na ko. Naisip ko si 8.30 AM. Ano kayang pangalan nya? Siya kaya si *isa sa mga reason ng post sa ibaba*? Walang pag-asa. Hindi na siya babalik. Napakalayo na niya.
8.50 AM - 8.30 8.30 Ano bang pangalan mo? Sana ikaw nalang. Sana ikaw na ang magbago. Ilayo mo na ko dito. Mahal ko na kasi siya. Baka ikaw lang ang sagot.
9.00 AM CAB. Sakay sa harap katabi ng drayber. Isang oras na pag-iisip. Liko dito liko doon. Hawak ang cake. Hawak ang cellphone. Katext si tol: TOL AYOKO NA. Katext si kumpare: Ano daw yung hand? Katext sila: good morning quote. Wala na kong emosyon. Ayokong maramdaman nila yung nararamdaman ko. Selfish ako. Ako nalang. Maghintay. Nababagot na. Wala na sa isip ang oras. Baba ng cab. Sakay ng trike. Pasok sa bahay. Happy Birthday. Luha. Hawak ng phone. Paikot-ikot. Puntang SM. Uwi. Lunch. Pahinga. Higa. Yakap ang unan. IYAK. IYAK. IYAK. Gago ka kasi (isip sa sarili, isip sa kanya). Hindi tayo pwede. Tulog. 1:00 PM
30th. Post-paranoidal dilemma.
