Naiinis ako sa mga araw pag walang lumalabas na matino sa boses ko. Either paos, o sobrang *soft-spoken*/mahinhin daw parang si Agua. Lumalabas yung pagiging mabait ko. Pag ganun na ko magsalita, may masakit sakin, o kaya sobrang lungkot ko. Pero pag sobrang sobra na, nakikita na sa mata ko. Madali ko naman naitatago yung simpleng lungkot pero pag di na kaya, kahit ilang hirit, ngiti at tawa ang gawin ko, rinig na rinig parin sa tono ko, at kita sa mata ko.
X: Tol bakit ka malungkot? Y: Ha? (Smile ng konti--ngiwi) X: Malungkot ka eh. Kitang kita sa mata mo.
Tama nga. Wag lang ulitin ng ulitin kasi diba, pag badtrip na yung isang tao, wag mo nang badtripin lalo. Pero ayos lang. Kung obvious, ganun talaga. Kung mukha ka talagang zombie minsan, madalas, o lagi, ganun talaga. Bahala sila sa buhay nila.
Kung masaya sila, at ikaw hindi, wag kang mabahala, nalulungkot din sila.
Transition / Migration. So hindi nag'work out yung huli. Nakakabadtrip. Paano ka na? Hindi ko rin alam.
Wag kang magpapaawa. *Pride kung pride* Pero hayaan mo ring tulungan ka ng iba. Marami d'yan.
Pero nasan sila? Hindi ko rin alam.
Kawawa ka naman.
7:34 AM Parang zombie. Feeling zombie. Gusto nang umalis. Di na babalik.
